چه چیزی ما را در برابر خداوند مغرور می‌کند؟ مگر ما چه هستیم و چه داریم؟هر لحظه ممکن است دارائی‌های ما فنا شود.
چند شب پیش بود کنار دست یکی از اقوام در ماشینش نشسته بودم. داشت تصادف بدی رخ می‌داد که مقصر همو بود ولی خدا رحم کرد و اتفاقی نیفتاد. آن فرد بی آن‌که شکر خدا را بر لب جاری کند با غرور گفت: من تصادف نمی‌کنم! راستی این "من" چقدر ارزش دارد! واقعاً خدا به ما رحم کند با این همه غروری که در برابر او به خرج می‌دهیم!!